de maanstond baart een staande heilige
slentert en duwt zijn schaduw voort
varend over klinkerloze woorden
mist hij de afslag bij de platgetreden uitweg
verstokte medemenselijkheid knakt zwarte rozen
bedekken valkuilen vol honger naar liefde
is het gevaar van snaargeluiden dodelijk
ongehoord in schrale toonaarden
dieren zonder chlorofyl vluchten in lelietuinen
waar angstkreten octaven in gele tinten
kijkt verloochening vanuit de hoogte neer
er rest alleen nog een éénbaansweg voor leedvermaak
© Dio the Cilany
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten