afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbreken
van dood hout half verzonken in moeras
ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd bij verval broeinest
van nieuw leven
en even geen mens te zien.
© Dio the Cilany
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten