langs waterkanten speelt wellustig wind
met open bekken van waterlelies
happend naar ademlucht en mijn
kuiten die door modder woelen
sliertig wier dat vissen verstrikt
de kromme man sleurt netten
vastgebonden aan palen, waar
de zwarte aalscholver ansjovis verjaagt,
vleugels drogen en paling een illusie is;
hij, de laatste harde werker.
op het water alleen nog maar genot
van planken en polyester
proleten die pollen plunderen
rond als aardappelbovisten
op een witte schotel naast een
stinkzwampijper op blauwe pumps
© Dio the Cilany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten