zondag 17 januari 2010

iets minder dan speels gemak

 

 

raak me nu ik naakt zie

 

scheur mijn ogen door de spijlen

van het verleden nachthok

 

wanneer de laatste duif

door de gleuf van de brievenbus

het struif van haar eieren lekt

zoals de nieuwe dag haar snot laat lopen

 

ongevleugeld als krochtenschaatsers

die alle hoeken en gaten van mijn schedel

 

 maar raak me heel even

  

 

©   dio tha cilany

de uitkomst is altijd vloeibaar

 

wijkt de maan af

in het kleurloze behang

als ik even een vleugel omarm

 

happen neem uit jouw gedachten

gevangen in het venster

 

met de ruggen naar elkaar

valt koud zaad in rulle aarde

lossen onze puzzels op in lauwe thee

  

 

©   Dio the Cilany

oude liefde met uitzondering van de eerste

 

 

gefixeerd met een fleurige riem

tussen iets te korte planken

kun jij je kont niet meer keren

 

ik nagel je kist aan de bodem

van het graf, plak een roos

met cellotape op het deksel

sluit de kuil met plexiglas

 

kom vast elke dag een keertje kijken

om zeker te weten hoe het jou vergaat

ik neem nu wel de bloemen mee

zo zonde nu in deze staat


©   Dio the Cilany